یک ساعت و ۶ دقیقه و ۴۸ ثانیه؛ مدت‌زمان متوسط تحمل پوشیدن کفش پاشنه‌بلند

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از بی‌بی‌سی، در این مطلب چند نکته را درباره این پای‌افزار محبوب که شاید برایتان جالب باشد می‌آوریم.

• اولین پاشنه‌ها ۴۰۰ سال پیش پیدا شدند

باور کردنش سخت است، اما اولین کفش‌های پاشنه‌بلند در واقع نوعی پای‌افزار نظامی بودند.

اوایل ۱۶۰۰ میلادی پارسیان و عثمانی‌های غرب آسیا اسب‌سواران قهاری بودند که در تمام نبردهاشان بر زین اسب‌هاشان سوار بودند. برای ایستادن و کشیدن کمان و تیر انداختن نیاز به کفش‌هایی با پاشنه‌های محکم داشتند که به‌خوبی پاهای آنها را بر رکاب اسب‌ها نگه دارد.

وقتی شاه‌عباس اول، پادشاه ‌ایران دریافت که نبرد با نیروهای عثمانی نیاز به قدرت بیشتری دارد، در پی جلب حمایت نیروهای غربی فرستادگان پاشنه‌بلندش را به اروپا روانه کرد.

و از همان‌جا بود که مد کفش پاشنه‌بلند شروع شد.

• در ابتدا، کفش‌های پاشنه‌بلند مخصوص مردان بوده است

در ابتدا، پاشنه‌های بلند جلوهٔ پاهای مردان بوده است نه زنان.

اما ملکه الیزابت اول، برای آنکه از همه نیروهای مردانهٔ اطرافش عقب نماند، در اولین فرصت یک جفت کفش پاشنه‌بلند برای خودش فراهم کرد.

شاید این نقل‌قول معروف را شنیده باشید «من ممکن است که بدن ضعیف و ناتوان زنانه داشته باشم اما قلب و دل شاهانه‌ای دارم» خوب اینطور که معلوم است الیزابت اول علاوه بر این، کفش‌های مردانهٔ شاهانه را هم به پا داشته است.

این کفش‌های پاشنه‌دار نمادی از جاه‌وجلال او بود و به معنای واقعی به او بلندمرتبگی می‌بخشیدند.

• لوئی چهاردهم پادشاه فرانسه، محبوبیت کفش پاشنه‌بلند را به اوج رساند

بزنگاه تاریخی کفش‌ پاشنه‌بلند زمانی بود که پادشاه فرانسه، لویی چهاردهم هوس کرد چنین کفش‌هایی بپوشد.

لویی چهاردهم به فواید افزایش قد و قامت خود پی برد و چنان‌که مشهور است یک جفت کفش پاشنه‌قرمز به پا می‌کرد (مدی که سال‌ها بعد در قرن بیستم، منبع الهام کریستین لوبوتین، طراح کفش‌های زنانه شد).

لویی چهاردهم تأثیر بسیاری بر غرب اروپا داشت، از این رو چیزی نگذشت که همه افراد دربار کفش‌های پاشنه‌بلند می‌پوشیدند و چند سانتی‌متری به قد خودشان اضافه می‌کردند. نیازی به گفتن نیست که این ماجرا اصلاً باعث خشنودی پادشاه کوتاه‌قامت نبود.

• انگار آقای دارسی هم کفش پاشنه بلند می‌پوشیده

اوایل ۱۸۰۰ میلادی، مردان شلوارهای تنگ می‌پوشیدند، شبیه جین‌های تنگی که تا مچ پا بودند و حلقه‌ای که کف پا قرار می‌گرفت. برای آنکه آن حلقه در کف پا ثابت بماند، لازم بود که کفش‌ پاشنه داشته باشد.

برای مثال فیتس‌ ویلیام دارسی در غرور و تعصب جین آستن که چنین شلوارهایی می‌پوشید هم باید یکی از طرفداران کفش پاشنه‌بلند بوده باشد.

پاشنه‌ها، در قدیم چوبی بودند

تا حدود سال ۱۹۵۰، پاشنه‌ها بیشتر از چوب ساخته می‌شدند، با بافتی بر حول محور اصلی که تا جایی که امکان داشت آن را محکم می‌کرد.

این چوب باید بسیار محکم و در عین‌حال سبک می‌بود، در نتیجه در انگلستان بهترین انتخاب استفاده از چوب درخت راش و در آمریکا چوب درخت افرا محبوب بود.

در سال ۱۹۵۷، صنعت کفش‌سازی به دنبال یافتن جانشین پلاستیکی ممکن به‌جای استفاده از چوب برای ساخت پاشنه، به پلی‌استرن به عنوان بهترین انتخاب دست یافت. (البته نوع فشردهٔ پلی‌استرن، نه آن توپ‌های کوچولویی که در بسته‌بندی‌ها می‌بینید).

امروزه در ساخت پاشنه‌ها از میلهٔ فولادی با نوک فلزی برای استحکام استفاده می‌شود.

• استیلتو، نام لاتین کفش‌های زنانه با پاشنهٔ نوک‌تیز و بلند، به معنای دشنه است

"استیلتو" واژه‌ای ایتالیایی است که از حدود ۱۶۰۰ میلادی برای نوعی تیغه‌ٔ چاقو یا خنجر استفاده می‌شده است.

داستان از آنجا شروع شد که در سال ۱۹۵۳، طراح ایتالیایی، کفشی طراحی کرد که پاشنه‌ٔ خیلی نازکی داشت و این پاشنه‌ به نظر او شبیه تیغهٔ چاقو یا خنجر بود.

هر چند استیلتو برای مد معرکه ساخته شده بود نه برای قتل و کشتن، اما در مواقعی هم به عنوان سلاح در هوا به پرواز درآمده است.

در سال ۲۰۱۴، زنی در آمریکا متهم به قتل شوهرش با پاشنهٔ استیلتو پانزده سانتی‌متری کفشش شد و به حبس ابد محکوم شد.

• در دوران رنسانس در ایتالیا، پاشنه‌ها نیم‌متری بود

در اواخر دوران رنسانس در ایتالیا و اسپانیا، کفش‌هایی با پاشنه‌های خیلی بلند و غیرکاربردی به نام "چوپینز" رواج داشت که نشانهٔ ثروتمندی افراد بود. هرچه پاشنه بلندتر بود، لباس بلندتر و تزئین‌شده‌تری لازم بود که آنها را بپوشاند، و خدمتکاران بیشتری برای کمک به راه رفتن لازم داشتند.

بلندترین چوپینز که تا امروز مانده است، یک جفت کفش ونیزی است که حدود نیم‌متر پاشنه دارد. صاحب آن باید دو خدمتکار در دو طرف خود داشت که بتوانند او را سرپا نگه دارند مبادا در کانال سرنگون شود.

• مدت زمان متوسط تحمل پوشیدن کفش پاشنه‌بلند، یک ساعت و ۶ دقیقه و ۴۸ ثانیه است

تحقیقات نشان می‌دهد که پوشیدن کفش پاشنه‌بلند باعث افزایش خطر بیماری‌های عضلانی و استخوانی، پینه و تاول و درد می‌شود.

بنا بر پژوهش‌های انجام‌شده، متوسط زمانی که فرد می‌تواند کفش پاشنه‌بلند بپوشد، یک ساعت و ۶ دقیقه و ۴۸ ثانیه است. هرچند یک‌پنجم آدم‌ها می‌گویند فقط ۱۰ دقیقه می‌توانند آن را تحمل کنند.